Students often refer to Kerala Syllabus 8th Standard English Textbook Answers and Engine Trouble in Malayalam & English before discussing the text in class.
Class 8 English Engine Trouble Summary
Engine Trouble Summary in English
There came to our town some years ago a showman who owned an institution called Gaiety Land. Crowds poured into the show from all over the district. Within a week of opening, they collected nearly five hundred rupees a day in gate money alone.
Gaiety Land provided us with all sorts of fun and gambling and side-shows. For a couple of annas we could watch anything in any booth — from performing parrots to crack motorcyclists looping the Dome of Death. There were lotteries and shooting galleries. Here, for just eight annas you could acquire prizes that ranged from pincushions, sewing machines, cameras to even a road engine.
One evening they drew the ticket number 1005, and I happened to own it. Glancing down the list, they declared that I had become the owner of the road engine! Don’t ask me how a road engine came to be included among the prizes. I was stunned. People gathered around and gazed at me as if I were a strange animal. It was not the sort of prize one could carry home at short notice.
I asked the showman if he would help me to transport it. He declined but agreed to keep the engine on the My words grounds till the end of their season.
I asked the showman if he could find me a driver. He just smiled.
“Can’t I sell it to some municipality?” I asked innocently.
He burst into a laugh. “As a showman I have enough trouble with municipal people. I would rather keep out of their way.” My friends and well-wishers poured in to congratulate me on my latest acquisition.
Every day I made a trip to the Gymkhana grounds to have a look at my engine. I grew very fond of it. I loved its shining brass parts. I stood near it and patted it affectionately, hovered about it, and returned home every day only at the close of the show.
When the showman finally packed up, I received a notice from the municipality to collect my road engine. When I went there the next day, it looked neglected. The showman had moved on, leaving the engine where it stood. It was perfectly safe, though.
Soon I received a second notice from the municipality ordering that the engine should be removed with immediate effect. Otherwise, they would charge rent for the grounds. After deep thought I consented to pay the rent. I paid ten rupees a month for the next three months.
Dear sirs, I was a poor man. Even the house which my wife and I occupied cost me only four rupees a month. And fancy my paying ten rupees a month for the road engine. It cut into my slender budget, and I had to pledge a jewel or two belonging to my wife! Every day my wife asked me what I proposed to do with the engine. I had no answer to give her. I went up and down the town offering it for sale to all and sundry.
Someone suggested, “Meet the Municipal Chairman. He may buy it for the municipality.” With great apprehension I went to the municipal office and entered the Chairman’s room. I mentioned my business. I told him I was prepared to give away the engine at a great concession. I started talking about the importance of owning a road roller, but that attempt too turned out to be futile.
I realised that I was making myself bankrupt maintaining the engine in the Gymkhana grounds. Fresh complications arose when a cattle show came, and I was given twenty-four hours to get the thing out of the grounds. I became desperate; there was not a single person for fifty miles around who knew anything about driving a road engine. I begged every passing bus driver to help me: but without use. I even approached the station master to put in a word with the mail engine driver.
Meanwhile the municipality was pressing me to clear out. I saw the priest of the local temple and managed to gain his sympathy. He offered me the services of his temple elephant. I also engaged fifty coolies to push the engine from behind. You may be sure this drained all my resources. The coolies wanted eight annas per head, and the temple elephant cost me seven rupees a day and I had to give it a day’s feed.
My plan was to take the engine out of the Gymkhana and then down the road to a field that was owned by a friend. I also took into service one Joseph, a dismissed bus-driver. Joseph said that although he knew nothing of road-rollers he could nevertheless steer one if it was somehow kept in motion. It was a fine sight: the temple elephant yoked to the engine by means of stout ropes, with fifty determined men pushing it from behind, and my friend Joseph sitting in the driving seat.
A huge crowd stood around and watched in great glee. The engine began to move. It seemed to me the greatest moment in my life. When it came out of the Gymkhana to the main road, the engine began to behave in a strange manner. Instead of going straight down the road, it began to wobble and zig-zag.
The elephant dragged it one way; Joseph turned the wheel without any idea of where he was going. The fifty men behind it clung to it and pushed it just where they liked. As a result of all this confused dragging, the engine ran straight into the wall of the opposite compound and reduced a good length of it to powder. At this the crowd let out a joyous yell.
The elephant, disliking the behaviour of the crowd, trumpeted loudly. It strained and snapped its ropes and kicked down a further length of the wall. The fifty men fled in panic; the crowd created a pandemonium. Someone slapped me in the face: it was the owner of the compound wall. The police came on the scene and marched me off.
When I was released from the lock-up I found the following consequences awaiting me:
(1) Several yards of compound wall had to be built by me:
(2) The wages of the fifty men who ran away had to be paid. They would not explain how they were entitled to the wages when they had not done their job.
(3) Joseph’s fee for steering the engine over the wall had to be paid.
(4) The medicine bill for the temple elephant’s injuries while kicking down the wall had to be paid. Here again the temple authorities would not listen when I pointed out that I didn’t engage the elephant to break down the wall.
(5) Last, but not least, the demand to move the engine out of its present station.
I was at a loss. What could I do? I had no more money to spend, and my wife refused to part with her thali, the last of her jewels.
However, Nature came to my rescue in an unexpected manner. You may have heard of the earthquake of that year which destroyed whole towns in Northern India.
There was a reverberation of it in our town, too. We were thrown out of our beds that night, and doors and windows rattled.
Next morning I went over to take a last look at my engine before leaving the town. I could hardly believe my eyes. The engine was not there. I looked about and raised a hue and cry. Search parties went round. The engine was found in a disused well nearby, with its back up! The owner of the property was so pleased the well was covered at last that he promised to pay off all my debts. He even offered me some money in further payment which I refused to accept.
(Adapted)
Engine Trouble Summary in Malayalam
There came to our ………………. to even a road engine (Text book Page 83)
ഏതാനും വർഷങ്ങൾക്കുമുൻപ്, ഗേറ്റി ലാൻഡ് എന്ന പേരിൽ ഒരു സ്ഥാപനം (institution) നടത്തിയി രുന്ന ഒരു പ്രദർശനക്കാരൻ (showman) ഞങ്ങളു ടെ പട്ടണത്തിൽ വന്നു. ജില്ലയുടെ (district) എല്ലാ ഭാഗത്തുനിന്നും ആൾക്കൂട്ടങ്ങൾ ആ പ്രദർശനത്തി ലേക്ക് ഒഴുകിയെത്തി (poured into). ആരംഭിച്ച് ഒരാഴ്ചയ്ക്കുള്ളിൽ, പ്രവേശന ഫീസായി (gate money) മാത്രം അവർക്ക് ഒരു ദിവസം ഏകദേശം അഞ്ഞൂറ് രൂപ ലഭിച്ചു.
ഗേറ്റി ലാൻഡ് ഞങ്ങൾക്ക് പലതരം വിനോദങ്ങളും, ചൂതാട്ടവും (gambling), ചെറിയ പ്രദർശനങ്ങളും (side-shows) നൽകി (provided). ഏതാനും അണകൾക്ക് ഏത് കൂടാരത്തിലും (booth)എന്ത്വേ ണമെങ്കിലും കാണാമായിരുന്നു അഭ്യാസം കാണി ക്കുന്ന തത്തകൾ മുതൽ മരണക്കിണറിൽ (Dome of Death) വട്ടംകറങ്ങുന്ന (looping) വിദഗ്ദ്ധ രായ മോട്ടോർസൈക്കിൾ അഭ്യാസികളെ (crack motorcyclists) വരെ. അവിടെ ലോട്ടറികളും (lotteries) ഷൂട്ടിംഗ് ഗാലറി കളും (shooting galleries) ഉണ്ടായിരുന്നു. വെറും എട്ട് അണയ്ക്ക്, പിൻ കുഷ്യനുകൾ (pincushions), തയ്യൽ യന്ത്രങ്ങൾ (sewing machines),ക്യാമറകൾ തുടങ്ങി ഒരു റോഡ് റോളർ (road engine) വരെ വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന (ranged from) സമ്മാനങ്ങൾ നേടാമായിരുന്നു (acquire).
One evening they ………………… next three months (Text Book Page 84)
ഒരു വൈകുന്നേരം അവർ 1005 എന്ന ടിക്കറ്റ് നമ്പർ നറുക്കെടുത്തു (drew), അതെന്റേതായി (happened to own it). പട്ടികയിലൂടെ ഓടിക്കണ്ണോടിച്ചപ്പോൾ (Glancing), ഞാൻ റോഡ് എഞ്ചിന്റെ ഉടമയായെന്ന് അവർ പ്രഖ്യാപിച്ചു (declared)! എങ്ങനെയാണ് ഒരു റോഡ് എഞ്ചിൻ സമ്മാനങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിൽ വന്നതെന്ന് എന്നോട് ചോദിക്കരുത്. ഞാൻ സ്തബ്ദ നായിപ്പോയി (stunned). ഞാനൊരു വിചിത്രജീവി യാണെന്ന മട്ടിൽ ആളുകൾ എന്റെ ചുറ്റുംകൂടി എന്നെ തുറിച്ചുനോക്കി (gazed at me). ചുരുങ്ങി യ സമയത്തിനുള്ളിൽ (at short notice) വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലുള്ള ഒരു സമ്മാനമായിരുന്നില്ല അത്. അത് കൊണ്ടുപോകാൻ (transport) സഹായിക്കാമോ എന്ന് ഞാൻ പ്രദർ ശനക്കാരനോട് ചോദിച്ചു. അദ്ദേഹം നിരസിച്ചു (declined), പക്ഷെ അവരുടെ പ്രദർശന കാലാവധി (season) തീരുന്നതുവരെ എഞ്ചിൻ ആ മൈതാ നത്ത് സൂക്ഷിക്കാൻ സമ്മതിച്ചു. എനിക്കൊരു ഡ്രൈവറെ കണ്ടെത്താമോ എന്നും ഞാൻ ചോദിച്ചു. അയാൾ വെറുതെ പുഞ്ചിരിച്ചു.
എനിക്കിത് ഏതെങ്കിലും നഗരസഭയ്ക്ക്(municipality) വിൽക്കാൻ കഴിയില്ലേ? ഞാൻ നിഷ്കളങ്കമായി (innocently) ചോദിച്ചു. അയാൾ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു (burst into a laugh), ഒരു പ്രദർശനക്കാരൻ എന്ന നിലയിൽ എനിക്ക് നഗരസഭക്കാരെക്കൊണ്ട് ആവശ്യ ത്തിന് പൊല്ലാപ്പുണ്ട്. ഞാൻ അവരുടെ വഴിക്ക് പോകാ തിരിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്. എന്റെ ഏറ്റവും പുതിയ നേട്ടത്തിൽ (acquisition) എന്നെ അഭിനന്ദിക്കാൻ എന്റെ സുഹൃത്തുക്കളും അഭ്യുദയകാംക്ഷികളും (well-wishers) ഒഴുകിയെത്തി. എല്ലാ ദിവസവും ഞാൻ ജിംഖാന മൈതാനത്തേക്ക് എന്റെ എഞ്ചിൻ കാണാനായി ഒരു യാത്ര നടത്തി. എനിക്കതിനോട് വലിയ ഇഷ്ടം തോന്നി (grew very fond of it). അതി ന്റെ തിളങ്ങുന്ന പിച്ചള ഭാഗങ്ങൾ ഞാൻ സ്നേഹിച്ചു.
ഞാനതിനരികെ നിന്ന് വാത്സല്യത്തോടെ (affectionately) തലോടി, അതിന്റെ ചുറ്റും ചുറ്റിപ്പറ്റി നിന്നു (hovered about it), പ്രദർശനം തീരു മ്പോൾ മാത്രം എല്ലാ ദിവസവും വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി. പ്രദർശനക്കാരൻ ഒടുവിൽ സാധനങ്ങൾ കെട്ടിപ്പെ റുക്കി പോയപ്പോൾ (packed up), എന്റെ റോഡ് എഞ്ചിൻ അവിടെനിന്ന് എടുത്തുകൊണ്ടുപോ കാൻ നഗരസഭയിൽ നിന്ന് എനിക്കൊരു നോട്ടീസ് ലഭിച്ചു. അടുത്ത ദിവസം ഞാൻ അവിടെ ചെന്ന പ്പോൾ അത് അവഗണിക്കപ്പെട്ട (neglected) നില യിൽ കാണപ്പെട്ടു. പ്രദർശനക്കാരൻ പോയിക്കഴി ഞ്ഞിരുന്നു, എഞ്ചിൻ നിന്നയിടത്ത് ഉപേക്ഷിച്ചു കൊണ്ട്. പക്ഷെ അത് പൂർണ്ണമായും സുരക്ഷിത മായിരുന്നു.
താമസിയാതെ, എഞ്ചിൻ ഉടനടി പ്രാബല്യത്തിൽ (with immediate effect) അവിടെനിന്ന് നീക്കം
ചെയ്യണമെന്ന് (removed) ആവശ്യപ്പെട്ട് നഗരസഭ യിൽ നിന്ന് എനിക്ക് രണ്ടാമത്തെ നോട്ടീസ് ലഭിച്ചു. അല്ലാത്തപക്ഷം, അവർ ആ സ്ഥലത്തിന് വാടക ഈടാക്കുമെന്ന് (charge rent) പറഞ്ഞു. ദീർഘ മായ ആലോചനയ്ക്ക് ശേഷം ഞാൻ വാടക നൽ കാൻ സമ്മതിച്ചു (consented), അടുത്ത മൂന്നു മാസത്തേക്ക് ഞാൻ മാസം പത്തുരൂപ വീതം അടച്ചു.
Dear sir I was ……………… mail engne driver (Text Book Page 85)
പ്രിയപ്പെട്ടവരേ, ഞാനൊരു പാവപ്പെട്ടവനായിരുന്നു. ഞാനും ഭാര്യയും താമസിച്ചിരുന്ന (occupied) വീടിന് പോലും എനിക്ക് മാസം നാല് രൂപയേ ചെലവുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ആ റോഡ് എഞ്ചിനു വേണ്ടി ഞാൻ മാസം പത്തുരൂപ കൊടുക്കുന്നത് ഒന്ന് സങ്കൽപ്പിച്ചുനോക്കൂ (fancy)! അത് എന്റെ ചുരുങ്ങിയ ബഡ്ജറ്റിൽ (slender budget) വലി യൊരു പങ്കെടുത്തു, എന്റെ ഭാര്യയുടെ ഒന്നോ രണ്ടോ ആഭരണങ്ങൾ എനിക്ക് പണയം വെക്കേണ്ടി (pledge) വന്നു! എല്ലാ ദിവസവും എന്റെ ഭാര്യ ആ എഞ്ചിൻ കൊണ്ട് ഞാനെന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കു ന്നതെന്ന് (proposed) ചോദിക്കും. എനിക്കവൾക്ക് നൽകാൻ ഉത്തരമൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഞാൻ പട്ടണത്തിൽ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നടന്ന് കണ്ട വരോടെല്ലാം (all and sundry) അത് വിൽപ്പ നയ്ക്ക് വെച്ചു. ആരോ നിർദ്ദേശിച്ചു (suggested), മുനിസിപ്പൽ ചെയർമാനെ കാണൂ. ഒരുപ ക്ഷേ അദ്ദേഹം അത് മുനിസിപ്പാലിറ്റിക്ക് വേണ്ടി വാങ്ങിയേക്കാം. വലിയ ആശങ്കയോടെ (apprehension) ഞാൻ മുനിസിപ്പൽ ഓഫീസിൽ പോയി ചെയർമാന്റെ മുറിയിൽ പ്രവേശിച്ചു. ഞാൻ എന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞു. വലിയ വിലക്കിഴിവിൽ (conces sion) എഞ്ചിൻ നൽകാൻ ഞാൻ തയ്യാറാണെന്ന് ഞാൻ അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞു. ഒരു റോഡ് റോ ളർ സ്വന്തമാക്കുന്നതിന്റെ പ്രാധാന്യത്തെക്കുറിച്ച് ഞാൻ സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി, എന്നാൽ ആ ശ്രമവും വിഫലമായി (futile).
ജിംഖാന മൈതാനത്ത് എഞ്ചിൻ പരിപാലിച്ച് ഞാൻ പാപ്പരാവുകയായിരുന്നു (bankrupt) എന്ന് ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അവിടെ ഒരു കന്നുകാലി പ ദർശനം വന്നപ്പോൾ പുതിയ പ്രശ്നങ്ങൾ (compli cations) ഉണ്ടായി, ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറിനു ള്ളിൽ ആ സാധനം മൈതാനത്തുനിന്ന് മാറ്റാൻ എനിക്ക് നിർദ്ദേശം ലഭിച്ചു. ഞാൻ നിസ്സഹായനാ യി (desperate); അൻപത് മൈൽ ചുറ്റളവിൽ ഒരു റോഡ് എഞ്ചിൻ ഓടിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് അറി യാവുന്ന ഒരാൾ പോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അതു വഴി പോയ എല്ലാ ബസ് ഡ്രൈവർമാരോടും ഞാൻ സഹായത്തിനായി യാചിച്ചു. പക്ഷെ ഒരു പ്രയോജ നവുമുണ്ടായില്ല. മെയിൽ എഞ്ചിൻ ഡ്രൈവറോട് ഒരു വാക്ക് പറയാൻ (put in a word) ഞാൻ സ്റ്റേ ഷൻ മാസ്റ്ററെ പോലും സമീപിച്ചു (approached).
Meanwhile the municipality ……………… wobble and zig-zag(Text Book Page 85, 86)
അതേസമയം, സ്ഥലം ഒഴിയാൻ മുനിസിപ്പാലിറ്റി എന്നെ നിർബന്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു (pressing me). ഞാൻ അടുത്തുള്ള അമ്പലത്തിലെ പൂജാരി യെ കണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹതാപം നേടാൻ (gain his sympathy) എനിക്ക് കഴിഞ്ഞു. അദ്ദേഹം തന്റെ അമ്പലത്തിലെ ആനയുടെ സേവനം എനിക്ക് വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. എഞ്ചിൻ പിന്നിൽ നിന്ന് തള്ളാനാ യി ഞാൻ അൻപത്ചു മട്ടുതൊഴിലാളികളെയും (coolies) ഏർപ്പാടാക്കി (engaged). ഇതെന്റെ സമ്പാദ്യം മുഴുവൻ കാലിയാക്കി (drained all my resources) എന്ന് നിങ്ങൾക്ക് ഉറപ്പിക്കാം. ചുമട്ടുതൊഴിലാളികൾക്ക് ഒരാൾക്ക് എട്ട് അണയും, അമ്പലത്തിലെ ആനയ്ക്ക് ഒരു ദിവസം ഏഴ് രൂപയും, അതിന് ഒരു ദിവസത്തെ തീറ്റയും എനിക്ക് നൽ കേണ്ടിവന്നു. ജിംഖാനയിൽ നിന്ന് എഞ്ചിൻ പുറത്തെടുത്ത് ഒരു സുഹൃത്തിന്റേതായ വയലി ലേക്ക് റോഡിലൂടെ കൊണ്ടുപോകാനായിരുന്നു എന്റെ പദ്ധതി. പിരിച്ചുവിട്ട (dismissed) ഒരു ബസ് ഡ്രൈവറായ ജോസഫിനെയും ഞാൻ ജോലിക്ക് വെച്ചു.
റോഡ് റോളറുകളെക്കുറിച്ച് ഒന്നും അറിയില്ലെങ്കിലും, അത് ഓടുകയാണെങ്കിൽ തനിക്ക് നിയന്ത്രിക്കാൻ (steer) കഴിയുമെന്ന് (nevertheless) ജോസഫ് പറഞ്ഞു. എങ്ങനെയോ ചലിപ്പിച്ചു (kept in motion). അതൊരു നല്ല കാഴ്ചയായിരുന്നു (fine sight): അമ്പലത്തിലെ ആനയെ ഉറപ്പുള്ള കയറു കൾ (stout ropes) കൊണ്ട് എഞ്ചിനുമായി കെട്ടി യിട്ടിരിക്കുന്നു (yoked), ദൃഢനിശ്ചയമുള്ള (determined) അൻപത് പേർ പിന്നിൽ നിന്ന് തള്ളുന്നു, എന്റെ സുഹൃത്ത് ജോസഫ് ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലി രിക്കുന്നു. വലിയൊരു ജനക്കൂട്ടം ചുറ്റും നിന്ന് വലിയ ആഹ്ലാദത്തോടെ (glee) അത് കണ്ടു. എഞ്ചിൻ ചലി ക്കാൻ തുടങ്ങി. എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ നിമിഷമായി (greatest moment) എനിക്കത് തോന്നി. അത് ജിംഖാനയിൽ നിന്ന് പ്രധാന റോഡിലേക്ക് വന്നപ്പോൾ, എഞ്ചിൻ വിചിത്രമായി പെരുമാറാൻ തുടങ്ങി. നേരെ പോകുന്നതിന് പകരം, അത് ആടിയുലയാനും (wobble) വളഞ്ഞുപുളഞ്ഞു പോകാനും (zig-zag) തുടങ്ങി.
The elephant dragged …………….. its present station
ആന അതിനെ ഒരു വശത്തേക്ക് വലിച്ചു (dragged); താനെങ്ങോട്ടാണ് പോകുന്നതെന്നറിയാതെ ജോസ ഫ് സ്റ്റിയറിംഗ് തിരിച്ചു. പിന്നിലുണ്ടായിരുന്ന അൻ പത് പേർ അതിനെ അള്ളിപ്പിടിച്ച് (clung to it) അവ ർക്കിഷ്ടമുള്ളിടത്തേക്ക് തള്ളി. ഈ ആശയക്കുഴപ്പം നിറഞ്ഞ (confused) വലിച്ചുനീട്ടലിന്റെ ഫലമായി, എഞ്ചിൻ നേരെ എതിർവശത്തുള്ള കോമ്പൗണ്ടിന്റെ മതിലിലേക്ക് ഇടിച്ചുകയറി അതിന്റെ നല്ലൊരു ഭാഗം ഇടിച്ച് പൊടിയാക്കി (reduced to powder). ഇതു കണ്ട് ജനക്കൂട്ടം സന്തോഷത്തോടെ അലറിവിളിച്ചു (joyous yell). ജനക്കൂട്ട ത്തിന്റെ പെരുമാറ്റം ഇഷ്ടപ്പെടാതെ (disliking) ആന ഉച്ചത്തിൽ ചിന്നംവിളിച്ചു (trumpeted).അത്ആഞ്ഞു(strained) കയറുകൾ പൊട്ടിക്കുകയും (nsapped its ropes) മതിലിന്റെ കൂടുതൽ ഭാഗം ചവിട്ടിപ്പൊളിക്കുകയും ചെയ്തു. അൻപത്പേരും ഭയന്ന് ഓടി (fled in panic); ജനക്കൂട്ടം ഒരു ബഹളമയമായ (pandemonium) അന്തരീക്ഷം സൃ ഷ്ടിച്ചു. ആരോ എന്റെ മുഖത്തടിച്ചു. അത് ആ കോമ്പൗണ്ട് മതിലിന്റെ ഉടമയായിരുന്നു. പോ ലീസ് സംഭവസ്ഥലത്തെത്തി എന്നെ കൊണ്ടുപോ യി (marchedme off) ലോക്കപ്പിൽ lock-up) നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ, താഴെ പറയുന്ന അനന്തരഫല ങ്ങൾ (consequences) എന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു:
- നിരവധി മുറ്റങ്ങളുടെ കോമ്പൗണ്ട് മതിൽ ഞാൻ പ ണിതുകൊടുക്കണം.
- ഓടിപ്പോയ അൻപത് പേരുടെ കൂലി (wages) കൊടുക്കണം. ജോലി ചെയ്യാതിരുന്നിട്ടും അവർക്കെ ങ്ങനെ കൂലിക്ക് അർഹതയുണ്ടായി (entitled) എന്ന് അവർ വിശദീകരിക്കില്ലായിരുന്നു.
- മതിൽപ്പുറത്തുകൂടി എഞ്ചിൻ ഓടിച്ചതിന് ജോസ ഫിന്റെ ഫീസ് കൊടുക്കണം.
- മതിൽ ചവിട്ടിപ്പൊളിച്ചപ്പോൾ അമ്പലത്തിലെ ആന യ്ക്കുണ്ടായ പരിക്കിനുള്ള മരുന്നിന്റെ ബിൽ കൊടു ക്കണം. ആനയെ മതിൽ പൊളിക്കാൻ ഏർപ്പാടാക്കിയ തല്ലെന്ന് ഞാൻ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചപ്പോൾ അമ്പലം അധി കാരികൾ കേൾക്കാൻ തയ്യാറായില്ല.
- അവസാനമായി, എഞ്ചിൻ അതിന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ സ്ഥാനത്തുനിന്ന് മാറ്റണമെന്ന ആവശ്യം.
I was at a loss ……………….. refised to accept (Text Book Page 87)
ഞാനാകെ എന്തുചെയ്യണമെന്നറിയാത്ത അവസ്ഥ യിലായി (at a loss). ഞാനെന്തു ചെയ്യും? എന്റെ കയ്യിൽ ചെലവാക്കാൻ പണമില്ല, എന്റെ ഭാര്യ അവ ളുടെ അവസാനത്തെ ആഭരണമായ താലിമാല (thali) വിട്ടുനൽകാനും (part with) വിസമ്മതിച്ചു. എന്നാൽ, അപ്രതീക്ഷിതമായ രീതിയിൽ (unexpected manner) പ്രകൃതി എന്റെ രക്ഷയ്ക്കെത്തി (rescue). ആ വർഷം ഉത്തരേന്ത്യയിലെ പട്ടണങ്ങ ളെ മുഴുവൻ നശിപ്പിച്ച (destroyed) ഭൂകമ്പത്തെ ക്കുറിച്ച് (earthquake) നിങ്ങൾ കേട്ടിട്ടുണ്ടാകും. അതിന്റെ ഒരു പ്രകമ്പനം (reverberation) ഞങ്ങ ളുടെ പട്ടണത്തിലുമുണ്ടായി. ആ രാത്രി ഞങ്ങൾ കട്ടിലിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് തെറിച്ചുപോയി, വാതി ലുകളും ജനലുകളും കിരുകിരു ശബ്ദമുണ്ടാക്കി (rattled).
അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ പട്ടണം വിടുന്ന തിന് മുൻപ് എന്റെ എഞ്ചിൻ അവസാനമായി ഒന്ന് കാണാൻ ഞാൻ പോയി. എനിക്കെന്റെ കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല (hardly believe my eyes). എഞ്ചിൻ അവിടെയുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി ബഹളമുണ്ടാക്കി (raised a hue and cry). തിരച്ചിൽ സംഘങ്ങൾ (Search parties) എല്ലായിടത്തും പോയി. എഞ്ചിൻ അടുത്തു ള്ള ഉപയോഗശൂന്യമായ ഒരു കിണറ്റിൽ (dis used well) നിന്ന് കണ്ടെത്തി, അതിന്റെ പിൻഭാഗം മുകളിലായി. ആ കിണർ ഒടുവിൽ മൂടിയതിൽ ആ സ്ഥലത്തിന്റെ ഉടമസ്ഥൻ വളരെ സന്തുഷ്ടനാ യി (pleased), അദ്ദേഹം എന്റെ എല്ലാ കടങ്ങളും (debts) വീട്ടാമെന്ന് (pay off) വാക്ക് തന്നു. കൂടുതലായി (further payment) കുറച്ച് പണം കൂടി അദ്ദേഹം വാഗ്ദാനം ചെയ്തു, പക്ഷെ ഞാൻ അത് സ്വീകരിക്കാൻ വിസമ്മതിച്ചു (refused to accept).
(ചെറിയ മാറ്റങ്ങളോടെ)
Engine Trouble by Ruskin Bond About the Author
R. K. Narayan (1906 – 2001) is widely regarded as one of India’s finest English writers. Narayan’s simple, humorous writing style captures the beauty of life in a fictional Indian village-Malgudi, which serves as the setting for many of his stories. His notable works include The Guide (1958), which won the award of the Sahitya Akademi, India’s National Academy of Letters. It was later adapted into a popular film.
Among his other works are over 200 short stories, an autobiography My Days, a collection of essays My Dateless Diary and retellings of the Indian epics The Ramayana and The Mahabharata. Narayan has received several honours, including the Padma Vibhushan in 2000. He was nominated to the Rajya Sabha in 1986.
In parliament R. K. Narayan raised the issue of heavy schoolbags. His speech had an immediate impact. Governments across the country acted upon the suggestion, and in some cases the weight of the school bag dropped by 50%.
Here is an excerpt from Narayan’s speech in the Rajya Sabha.
I am taking this honorable House to another world. In the stress of concerns of the adult world, the problems, or rather, the plight of children are unnoticed. I am not referring to any particular class but to childhood itself. Schoolbags have become an inevitable burden for the child. I am now pleading for abolition of the school bag by an Ordinance, if necessary. I have investigated and found that an average child carries strapped to his back like a pack-mule, not less than 3 – 6 k.g. of books, notebooks and other paraphernalia of modern education, in addition to a lunch box and water bottles.