Students can use SSLC Malayalam Kerala Padavali Notes Unit 5 Chapter 1 പ്രയാണം Prayanam Summary in Malayalam Pdf to grasp the key points of a lengthy text.
Class 10 Malayalam Prayanam Summary
Prayanam Class 10 Summary
Class 10 Malayalam Kerala Padavali Unit 5 Chapter 1 പ്രയാണം Summary
വയലാർ രാമവർമ്മ
കവിതാസംഗ്രഹം
ആണ്ടുകളലിയുന്നു
നിമിഷങ്ങളിൽ, കാലം
നീണ്ട കാലുകൾ നീട്ടി-
നീട്ടിവച്ചകലുന്നു.
വർഷങ്ങൾ (ആണ്ടുകൾ) നിമിഷങ്ങൾ പോലെ അതിവേഗം കടന്നുപോവുകയാണ് (അലിയുന്നു). കാലം അതിന്റെ നീണ്ട കാലുകൾ വേഗത്തിൽ മു ന്നോട്ട് വെച്ച് അകന്നു പോയ്ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു (കാലം അതിവേഗം സഞ്ചരിക്കുന്നു).
തൻ കടിഞ്ഞാണും കൊണ്ടു
കാലത്തെ നിയത്തിക്കാൻ
ചങ്കിലെപ്പത തുപ്പി-
കുതികൊള്ളുന്നു ശാസ്ത്രം!
ഇങ്ങനെ അതിവേഗം പോകുന്ന കാലത്ത അതിന്റെ തന്നെ കടിഞ്ഞാൺ ഉപയോഗിച്ച് നിയ
ന്ത്രിക്കാൻ വേണ്ടി ശാസ്ത്രം, നെഞ്ചിലെ നുരയും പതയും തുപ്പിക്കൊണ്ട് (അതിയായ ആവേശത്തോ ടെയും പ്രയത്നത്തോടെയും) മുന്നോട്ട് കുതിക്കു കയാണ് (ശാസ്ത്രം കാലത്തെ പിടിച്ചു നിർത്താൻ അല്ലെങ്കിൽ നിയന്ത്രിക്കാൻ തീവ്രമായി ശ്രമിക്കുന്നു). കാലത്തിന്റെ വേഗതയെയും അതിനെമറികടക്കാ നുളള ശാസ്ത്രത്തിന്റെ നിരന്തരമായ ശ്രമത്തെയും ഊർജ്ജസ്വലമായ ഭാഷയിൽ കവി ഇവിടെ അവത രിപ്പിക്കുന്നു.
ഇന്നലെസ്സങ്കല്പത്തിൻ
മന്ദാരമലർക്കാവിൽ
നിന്നു കൂമ്പിയ കിനാ-
വിന്നത്തെക്കനിയായി!
കഴിഞ്ഞ കാലത്തെ (ഇന്നലെ) സങ്കൽപ്പത്തിലു ളള മന്ദാരപ്പൂക്കൾ വിരിഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന കാവിൽ (മന്ദാരമലർക്കാവിൽ ഭാവനയിലെ മനോഹരമായ ഒരിടം), അന്ന് മൊട്ടിട്ടു നിന്ന (കൂമ്പിയ) സ്വപ്നം (കിനാവ്), ഇന്നേക്ക് ഒരു ഫലമായി (കനി) മാറിയിരി ക്കുന്നു! അതായത്, ഭൂതകാലത്തിൽ മനസ്സിൽ കണ്ടി രുന്ന അല്ലെങ്കിൽ വിരിയാൻ തുടങ്ങിയിരുന്ന ആഗ്ര ഹങ്ങൾ/ സ്വപ്നങ്ങൾ ഇന്ന് യാഥാർത്ഥ്യമായിരിക്കു
ന്നു / ഫലം നൽകിയിരിക്കുന്നു. കാലം അതിവേഗം സഞ്ചരിക്കുമ്പോഴും, മുൻകാലത്തെ സ്വപ്നങ്ങളും ഭാവനകളും ഇന്നത്തെ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളായി പരി ണമിക്കാം എന്ന ശുഭസൂചകമായ ഒരർത്ഥം ഈ വരികൾ നൽകുന്നു.
വാടിവീണേക്കാം നാളെ
കയ്യുകൾ – പക്ഷേ, പുത്തൻ –
വാടികളനുക്ഷണം
വിരിഞ്ഞേ മതിയാവൂ!-
ഇന്നത്തെ തച്ചെടികൾ തയ്യുകൾ പുതിയ തലമുറ പുതിയ പ്രതീക്ഷകൾ) ഒരുപക്ഷേ നാളെ വാടിപ്പോയേക്കാം (വാടി വീണേക്കാം). പക്ഷേ, അ ങ്ങനെ സംഭവിച്ചാലും, പുതിയ പൂന്തോട്ടങ്ങൾ (പു ത്തൻവാടികൾ പുതിയ സ്വപ്നങ്ങൾ/സാധ്യതകൾ) ഓരോ നിമിഷവും (അനുക്ഷണം) വിരിഞ്ഞുകൊ ണ്ടേയിരിക്കണം, അത് അനിവാര്യമാണ് (വിരിഞ്ഞ മതിയാവൂ). അതായത്, ജീവിതത്തിൽ തിരിച്ചടിക ളും നഷങ്ങളും (തൈകൾ വാടുന്നത്) ഉണ്ടാകാമെ ങ്കിലും, പ്രത്യാശ കൈവിടാതെ പുതിയ സ്വപ്നങ്ങളും സാധ്യതകളും നിരന്തരമായി ഉണ്ടാകേണ്ടത് നാം ഉണ്ടാക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ് എന്ന് കവി പറയു ന്നു. നാശത്തെ അതിജീവിക്കുന്ന നവീകരണത്തി ന്റെയും പ്രത്യാശയുടെയും സന്ദേശമാണ് ഈ വരി കളിലുള്ളത്.
പരിവർത്തനത്തിന്റെ
ഞാണൊലി മാത്രം കേൾക്കാ-
മരികത്തെല്ലായ്പ്പോഴും
നിമിഷങ്ങളിലൂടെ!
നമ്മുടെയെല്ലാം അരികത്ത് എല്ലായ്പ്പോഴും, കടന്നുപോകുന്ന ഓരോ നിമിഷങ്ങളിലൂടെയും കേ ൾക്കാൻ കഴിയുന്നത് മാറ്റത്തിന്റെ പരിവർത്തനം) ഞാണൊലി (വില്ലിന്റെ ഞാൺ വലിച്ചുവിടുമ്പോഴു ള്ള ശബ്ദം) മാത്രമാണ്. ലോകത്തിൽ മാറ്റം എന്നത് നിരന്തരവും ഒഴിവാക്കാനാവാത്തതും ശക്തവുമാ യ ഒന്നാണ് എന്ന് ഈ വരികൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. വി ല്ലിൽ നിന്ന് കൊടുത്ത അമ്പുപോലെ മാറ്റം മുന്നോ ട്ട് കുതിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അതിന്റെ ശബ്ദം രോ നിമിഷത്തിലും നമുക്ക് ചുറ്റുമുണ്ട്.
ചുറ്റിലും പരമാണു-
മണ്ഡലസഹസ്രങ്ങൾ
പെറ്റു പെറ്റടിയുമി-
യന്തരീക്ഷത്തിൽക്കൂടി
നമുക്ക് ചുറ്റുമുള്ള ഈ അന്തരീക്ഷത്തിലൂടെ യാണ് നമ്മുടെ പ്രയാണം. ഈ അന്തരീക്ഷം എങ്ങ നെയുള്ളതാണ്? അതിൽ അനേകം പരമാണുക്ക ളുണ്ട് (സൂക്ഷ്മതലത്തിൽ). ആയിരക്കണക്കിന് സൗരയൂഥങ്ങളോ നക്ഷത്ര സമൂഹങ്ങളോ പോലുള്ള മണ്ഡലങ്ങളും (ബൃഹത് തലത്തിൽ) ഉണ്ട്. ഇവയെ ല്ലാം നിരന്തരം ഉണ്ടാവുകയും (പെറ്റു പെറ്റ്) അടി ഞ്ഞുകൂടുകയും ചെയ്യുന്ന (അടിയുന്ന ഒരു ചല നാത്മകമായ അന്തരീക്ഷമാണിത്. ഈ മഹാപ്രപ ഞ്ചത്തിലൂടെയാണ്, ഈ ശാസ്ത്രീയ യാഥാർത്ഥ്യ ങ്ങൾക്കിടയിലൂടെയാണ് മനുഷ്യന്റെ ‘പ്രയാണം’ നട ക്കുന്നത്. (മുൻപ് ശാസ്ത്രം കാലത്തെ നിയന്ത്രി ക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞതിന്റെ തുടർച്ച യായി, ശാസ്ത്രം മനസ്സിലാക്കിയ ഈ പ്രപഞ്ചത്തി ലൂടെയാണ് യാത്ര എന്ന് കവി പറയുന്നു.
പൊയ്പ്പോയ പരകോടി-
പുരുഷാന്തരങ്ങൾ തൻ
കൽപ്പടവുകൾ കേറി-
കേറിയെത്തിയ ഞങ്ങൾ,
മൺമറഞ്ഞുപോയ പൊയ്പ്പോയി കോടിക്ക ണക്കിന് പരകോടി) തലമുറകളുടെ (പുരുഷാന്തര ങ്ങൾ) അനുഭവങ്ങളുടെയും അറിവുകളുടെയും കൽപ്പടവുകൾ ഓരോന്നായി കയറി കയറിയാണ് കൽപ്പടവുകൾ കേറിക്കേറി) നമ്മൾ ഇന്നത്തെ അവ സ്ഥയിൽ എത്തിച്ചേർന്നിരിക്കുന്നത് എത്തിയ ഞ ങ്ങൾ). അതായത്, മനുഷ്യരാശിയുടെ ഇന്നത്തെ പുരോഗതിക്ക് പിന്നിൽ കഴിഞ്ഞുപോയ അനേകം തലമുറകളുടെ പ്രയത്നങ്ങളും കണ്ടെത്തലുകളു മുണ്ട്. ചരിത്രപരമായ ആ യാത്രയുടെ തുടർച്ചയാ ണ് നമ്മൾ. (ഈ വരികൾ മുൻപ് പറഞ്ഞ പ്രപഞ്ച യാത്രയെ മനുഷ്യരാശിയുടെ ചരിത്രപരമായ യാത്ര യുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു).
പേനയും പടവാളും
ശാസ്ത്രവും പ്രേമത്തിന്റെ
ഗാനശൈലിയുമായി
സഞ്ചരിക്കുന്നു നിത്യം!
(മുൻ തലമുറകളുടെ കൽപ്പടവുകൾ കയറിവന്ന) നമ്മൾ (മനുഷ്യരാശി) ഈ ലോകത്തിൽ എപ്പോ ജം (നിത്യം) യാത്ര ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് (സ ഞ്ചരിക്കുന്നത് പലതരം ഉപാധികളോടും ഭാവങ്ങ ളോടും കൂടിയാണ്. അതിൽ പേനയുണ്ട് (അറിവ്, സാഹിത്യം, കല, ബുദ്ധി എന്നിവയുടെ പ്രതീകം), പട വാളുണ്ട് (ശക്തി, അധികാരം, പോരാട്ടം, അതിജീ വനം എന്നിവയുടെ പ്രതീകം), ശാസ്ത്രമുണ്ട് (യു ക്തി, സാങ്കേതികവിദ്യ, പുരോഗതി, പ്രകൃതിയെ അറിയാനും നിയന്ത്രിക്കാനുമുള്ള ശ്രമം), അതോ ടൊപ്പം പ്രണയഗാനങ്ങളുടെ ശൈലിയുമുണ്ട് (സ് നേഹം, വികാരങ്ങൾ, സൗന്ദര്യാത്മകമായ കാഴ്ച പ്പാടുകൾ, മനുഷ്യബന്ധങ്ങൾ). ഈ എല്ലാ ഘടക ങ്ങളും (ബുദ്ധി, ശക്തി, യുക്തി, വികാരം) കൂടിച്ചേ ർന്നതാണ് മനുഷ്യന്റെ അനന്തമായ ഈ പ്രയാണം (യാത്ര)
ഞങ്ങളിൽ ജീവിക്കുന്നു
ഞങ്ങൾതൻ മുത്തച്ഛന്മാർ
ഞങ്ങളിൽ തുടങ്ങുന്നു
നാളെയും മറ്റന്നാളും
നമ്മുടെ പൂർവ്വികർ (മുത്തച്ഛന്മാർ മുൻ തലമു റകൾ) നമ്മളിലൂടെ നമ്മുടെ പാരമ്പര്യത്തിലൂടെ, ഓർമ്മകളിലൂടെ, സംസ്കാരത്തിലൂടെ) ഇന്നും ജീ വിക്കുന്നു. അതുപോലെ നാളത്തെയും അതിനപ്പു 1 റമുള്ള ഭാവിയും (നാളയും മറ്റന്നാളും) ആരംഭിക്കുന്നത് നമ്മളിൽ നിന്നാണ് (നമ്മുടെ ഇന്നത്തെ പ്രവ ത്തികളിൽ നിന്നും ചിന്തകളിൽ നിന്നുമാണ്). ഭൂത കാലവും ഭാവിയും വർത്തമാനകാലത്തിൽ സന്ധി ക്കുന്ന ഒരു കണ്ണിയാണ് ഓരോ തലമുറയുമെന്നും, മനുഷ്യന്റെ ഈ ‘പ്രയാണം’ തലമുറകളിലൂടെ തുടർ ന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നുവെന്നും ഈ വരികൾ ഓ ർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് മനുഷ്യരാശിയുടെ തുടർച്ചയെ യും ഓരോ തലമുറയുടെയും ഉത്തരവാദിത്തത്ത യും സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
കരളിൻ നാളം കത്തി
നീറിയ മെഴുകിന്റെ
തിരികൾ നൂറായിരം
ഉരുകിത്തീർന്നു നീള
കരളിന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ നാളം (തീജ്വാലപോ ലെ കത്തിയെരിഞ്ഞ് (കത്തി നീറിയ) നൂറായിരം (എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത) മെഴുകുതിരികൾ (ജീവി തങ്ങൾ കാലത്തിന്റെ നീളത്തിൽ നീളേ) ഉരുകിത്തീ ർന്നിട്ടുണ്ട്. അതായത് നമുക്ക് മുൻപേ കടന്നുപോ യ എണ്ണമറ്റ തലമുറകൾ അവരുടെ ഹൃദയരക്തം കൊടുത്ത്, ഒരുപാട് വേദനകളും ത്യാഗങ്ങളും സഹിച്ച് കത്തി നീറിയ ജീവിതം പൂർത്തിയാക്കിയി ട്ടുണ്ട്. (ഉരുകിത്തീർന്നു. ഓരോ ജീവിതവും ഒരു മെഴുകുതിരി പോലെ സ്വയം എരിഞ്ഞ് മറ്റുള്ളവർ ക്ക് വെളിച്ചം നൽകി ഇല്ലാതായി. ആ ത്യാഗങ്ങളു ടെയും പ്രയത്നങ്ങളുടെയും ഫലമാണ് ഇന്നത്തെ തലമുറ അനുഭവിക്കുന്നത്.
നാൽക്കവലകൾ തോറും
ഞങ്ങളീ വരുംവഴി
നാട്ടിയ ദീപസ്തംഭ-
ശ്രേണികൾ കണ്ടോ പിന്നിൽ?
ഞങ്ങൾ ഈ തലമുറ കടന്നുവന്ന ഈ വഴി യിൽ പ്രധാനപ്പെട്ട ഓരോ ഘട്ടത്തിലും (നാൽക്കവല കൾ തോറും), മുൻ തലമുറകൾ സ്ഥാപിച്ച നാട്ടിയ വഴികാട്ടികളായ ദീപസ്തംഭങ്ങളുടെ നിരകൾ (ദീപ സംഭരണികൾ) പിന്നിലേക്ക് നോക്കിയാൽ കാ ഞാനില്ലേ? മുൻപ് മെഴുകുതിരികളായി സ്വയം എ രിഞ്ഞുതീർന്ന പൂർവ്വികർ, അവരുടെ അറിവും പ്ര യത്നവും ത്യാഗവും കൊണ്ട് പിൻതലമുറയ്ക്ക് വഴി കാട്ടാനായി സ്ഥാപിച്ച നേട്ടങ്ങളെയും മാർഗ്ഗദർശന ങ്ങളെയുമാണ് ഇവിടെ ‘ദീപസ്തംഭങ്ങൾ’ എന്ന് കവി വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. ആ വെളിച്ചത്തിലാണ് നമ്മൾ മുന്നോട്ട് പോകുന്നത്.
മരിച്ചിട്ടില്ലാ ഞങ്ങ-
ളിപ്പോള, മൊരുനാളും
മരിക്കില്ലൊടുങ്ങാത്ത
സൃഷ്ടിശക്തികൾ ഞങ്ങൾ!
ഞങ്ങൾ (മുൻ തലമുറകളുടെ കൽപ്പടവുകൾ കയറിവന്ന, അവരുടെ ദീപസ്തംഭങ്ങൾ കണ്ട് മു ന്നേറുന്ന ഈ തലമുറ മനുഷ്യരാശി) ഇന്നുവരെ ഒരുദിവസം പോലും യഥാർത്ഥത്തിൽ മരിച്ചിട്ടില്ല. ഞങ്ങളുടെ പൂർവ്വികർ മെഴുകുതിരികൾ പോലെ ഉരുകി തീർന്നെങ്കിലും, അവരുടെ ചൈതന്യവും പ്രയത്നഫലവും ഞങ്ങളിലൂടെ ജീവിക്കുന്നു. ഞങ്ങ ൾ ഒരിക്കലും മരിക്കുകയോ ഒടുങ്ങുകയോ ചെയ്യാ ത്ത സൃഷ്ടിപരമായ ഊർജ്ജമാണ് (സൃഷ്ടിശക്തികൾ) മനുഷ്യരാശിയുടെ തുടർച്ചയെയും തലമുറകളിലൂ ടെ കൈമാറിവരുന്ന, ഒരിക്കലും നശിക്കാത്ത സർ ഗ്ഗശേഷിയെയും പ്രയത്നത്തെയും കുറിച്ചുള്ള ഉറ ച്ച പ്രഖ്യാപനമാണിത്. വ്യക്തികൾ മരിക്കാമെങ്കിലും മനുഷ്യന്റെ സർഗ്ഗാത്മകമായ കഴിവുകളും മുന്നോ ട്ടുളള പ്രയാണവും അവസാനിക്കുന്നില്ല എന്ന് കവി സ്ഥാപിക്കുന്നു.
ആദിതൊട്ടിന്നോളവു-
മായിരം പരിണാമ-
രീതികൾ കടന്നെത്തും
ജീവന്റെ വികാസങ്ങൾ
ആരംഭം മുതൽ (ആദിതൊട്ട്) ഇന്നുവരെ (ഇ ന്നോളവും) ജീവൻ അതിന്റെ വികാസപരിണാമങ്ങ ളിലൂടെ കടന്നുവന്നിരിക്കുന്നത് ആയിരക്കണക്കിന് (ആയിരം എണ്ണമറ്റ എന്ന അർത്ഥത്തിൽ) വ്യത്യസ്ത ങ്ങളായ പരിണാമ രീതികളിലൂടെയാണ് (പരിണാമ രീതികൾ കടന്നെത്തും). ജീവന്റെ ഈ നിരന്തരമായ വളർച്ചയും മാറ്റവുമാണ് നാം ഇന്ന് കാണുന്ന അവ സ്ഥയിലേക്ക് എത്തിച്ചിരിക്കുന്നത്. (മുൻപ് പറഞ്ഞ മനുഷ്യരാശിയുടെ യാത്രയെ ജീവന്റെ കോടിക്കണ ക്കിന് വർഷങ്ങളായുളള പരിണാമ യാത്രയുമായി ഈ വരികൾ ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു).
ചങ്ങലത്തുടർപോലെ
കൊളുത്തിക്കൂട്ടിപ്പോന്ന
ചങ്കിലെ ഞരമ്പുകൾ
വിടർത്തും സംസ്കാരങ്ങൾ
ഒരു ചങ്ങലയുടെ കണ്ണി കൾ പോലെ പരസ്പരം ബന്ധിച്ച് (കൊളുത്തിക്കൂട്ടി പോന്ന), തലമുറകളി ലൂടെ കൈമാറിവന്ന
സംസ്കാരങ്ങൾ, നമ്മുടെയെല്ലാം നെഞ്ചിലെ/ഹൃദ യത്തിലെ (ചങ്കിലെ) ഞരമ്പുകളെ വികസിപ്പിക്കുന്ന വയാണ് (വിടർത്തും). അതായത്, ഭൂതകാലവുമാ യി കണ്ണികളാൽ ബന്ധിക്കപ്പെട്ടുകിടക്കുന്ന സംസ് കാരം, മനുഷ്യന്റെ വികാരങ്ങളെയും ചിന്തകളെയും ഉത്തേജിപ്പിക്കുകയും വികസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യു ന്നു. മുൻപ് പറഞ്ഞ ജീവന്റെ വികാസപരിണാമങ്ങ ളെയും പൂർവ്വികരുടെ കൽപ്പടവുകളെയും തുടർ ന്ന് വരുന്ന ഈ വരികൾ, ആ യാത്രയിലൂടെ രൂപ പ്പെട്ടുവന്ന സംസ്കാരങ്ങളുടെ പ്രാധാന്യത്തെയാ ണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. സംസ്കാരം എന്നത് മനുഷ്യ ന്റെ വൈകാരികവും ബൗദ്ധികവുമായ വളർച്ചയ് ക്ക് അനിവാര്യമാണെന്ന് കവി പറയുന്നു.
ഞങ്ങളിൽ രൂപംകൊ
നിമിഷംതോറും കാലം
ഞങ്ങൾതൻ ഭാവപ്രാണ-
സ്പന്ദന സമാഹാരം!!
ഓരോ നിമിഷവും കടന്നുപോകുമ്പോൾ, കാ ലം എന്നത് നമ്മളിൽ തന്നെയാണ് രൂപംകൊളളു ന്നത് (അതായത്, നമ്മുടെ അനുഭവങ്ങളിലൂടെ യും പ്രവൃത്തികളിലൂടെയുമാണ് കാലത്തിന് അർ ത്ഥമുണ്ടാകുന്നത്). എന്താണ് കാലം? അത് നമ്മളു ടെയെല്ലാം ഭാവങ്ങളുടെയും ചിന്തകൾ, വികാര ങ്ങൾ), പ്രാണന്റെയും (ജീവൻ, ചൈതന്യം), സ്പ ന്ദനങ്ങളുടെയും ഹൃദയമിടിപ്പ്, ജീവന്റെ തുടിപ്പ് ആകെത്തുകയാണ് സമാഹാരം)! കേവലം പുറമേ ഒഴുകിപ്പോകുന്ന ഒന്നല്ല കാലം, മറിച്ച് നമ്മുടെയെ ല്ലാം ഉള്ളിലെ ജീവന്റെ തുടിപ്പുകളുടെയും അനുഭ വങ്ങളുടെയും ആകെത്തുകയാണ് അതെന്ന് കവി സമർത്ഥിക്കുന്നു. മനുഷ്യന്റെ ആന്തരികമായ തന്യവും അനുഭവവുമാണ് കാലത്തെ നിർണ്ണയി ക്കുന്നത് എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കവിത അവസാനി ക്കുന്നു. ഇത് മുൻപ് പറഞ്ഞ യാത്രകളെയും തല മുറകളെയും ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ദാർശനികമായ ഉപസംഹാരമാണ്.